انواع روش های اتصال و اتصال جوش داده شده

پرچ ها به طور کلی به شرح زیر طبقه بندی می شوند:

• پرچ های داغ: پرچ هایی که در شرایط گرم رانده می شوند
• خرید پرچ: پرچ هایی که در کارگاه قرار می گیرند
• پرچ های صحرایی: پرچ هایی که در سایت/زمینه قرار می گیرند.

پرچ های سرد: از آنجایی که برای تشکیل سر در دمای اتاق به فشار بالا نیاز است، این نوع پرچ محدود است.

مزایای: انتقال نیرو قابل اعتماد، چقرمگی و انعطاف پذیری خوب، بازرسی کیفیت آسان، مقاومت خوب در برابر بارهای دینامیکی

معایب: ساختار پیچیده، فولاد گران قیمت و نیروی کار

اگرچه سه روش اتصال برای مهندسی سازه های فولادی وجود دارد، اما جوشکاری روش اصلی در فرآیند تولید قطعات سازه ای است. کیفیت محصولات جوش داده شده با کیفیت محصولات مورد استفاده در ساختمان کلی مرتبط است. بنابراین، جوشکاری باید به طور کامل جوش داده شود، نباید جوشکاری را از دست بدهد.

روشهای اتصال اصلی

سازه های فولادی را می توان بر اساس روش اتصال به سازه های جوشی، سازه های پیچ و مهره ای و سازه های پرچ شده تقسیم کرد. روش های اصلی اتصال سازه فولادی فعلی جوشکاری، پیچ و مهره و اتصال پرچ می باشد.

جوش

اتصال جوشکاری مهمترین روش اتصال سازه های فولادی در حال حاضر است که به جوشکاری نیز معروف است که عمدتاً از دمای بالا، گرمایش یا فشار بالا برای ترکیب فناوری فلز استفاده می کند. روش های جوشکاری زیادی وجود دارد، مانند جوشکاری با قوس دستی، جوشکاری زیرپودری، جوشکاری تنگستن TIG، جوشکاری قوس فلزی با گاز و غیره. آنچه در واقع استفاده می شود بستگی به نیاز واقعی دارد.

مزایای: ساختار ساده، صرفه جویی در مواد، پردازش آسان و عملیات خودکار را می توان اتخاذ کرد،

معایب: نیاز بالا به مواد، جوشکاری باعث تغییر شکل ساختاری و تنش پسماند در ناحیه متاثر از گرما می شود، بنابراین در فرآیند جوشکاری باید برای جلوگیری از عیوب تغییر شکل جوشکاری و اصلاح به موقع آن را تقویت کرد.

بیشتر خواندن: جوشکاری سازه های فولادی

پیچed Connection

اتصال پیچ و مهره ای نیز روش اتصال رایج تری است که عبارت است از استفاده از پیچ و مهره برای عبور از سوراخ های دو قسمتی که قرار است متصل شوند، سپس واشرها را روی آن قرار دهید و مهره ها را سفت کنید. این روش دارای مزایای مونتاژ راحت و سریع است و می تواند در اتصالات نصب سازه و سازه های جداشدنی استفاده شود.

نقطه ضعف آن این است که بخش قطعه ضعیف شده و به راحتی شل می شود. دو نوع اتصال پیچی وجود دارد: اتصالات پیچی معمولی و اتصالات پیچی با مقاومت بالا. ظرفیت باربری اتصالات پیچ‌ها با استحکام بالا بیشتر از پیچ‌های معمولی است و اتصالات پیچ با استحکام بالا می‌تواند اثر ضعیف‌کنندگی سوراخ‌های میخ را بر روی قطعات کاهش دهد، بنابراین از آنها به طور گسترده استفاده می‌شود.

در میان آنها، پیچ های معمولی و پیچ و مهره های با مقاومت بالا وجود دارد. پیچ و مهره های معمولی معمولاً از فولاد ساختاری کربن معمولی بدون عملیات حرارتی ساخته می شوند. پیچ و مهره های با استحکام بالا معمولاً از فولاد ساختاری کربنی با کیفیت بالا یا فولاد ساختاری آلیاژی ساخته می شوند که برای بهبود خواص مکانیکی جامع نیاز به خاموش شدن و تعدیل دارند.

استحکام بالا به 8.8 درجه، 10.9 درجه و 12.9 درجه تقسیم می شود. از درجه استحکام: پیچ‌های با استحکام بالا معمولاً در دو درجه مقاومت 8.8S و 10.9S استفاده می‌شوند. پیچ و مهره های معمولی معمولا دارای گریدهای 4.4، 4.8، 5.6 و 8.8 هستند. پیچ‌های با استحکام بالا نیروی پیش‌تنشی اعمال می‌کنند و نیروی خارجی را با اصطکاک منتقل می‌کنند، و پیچ‌های معمولی نیروی برشی را با مقاومت برشی میله پیچ و فشار تحمل دیوار سوراخ منتقل می‌کنند.

پیچ معمولی جتکست

مزایای: بارگیری و تخلیه آسان، تجهیزات ساده

معایب: وقتی دقت پیچ کم باشد، برای بازرسی مناسب نیست. هنگامی که دقت پیچ بالا باشد، پردازش و نصب پیچیده است و قیمت بالا است.

اتصال پیچ با استحکام بالا

مزایای: نوع اصطکاکی دارای تغییر شکل برشی کوچک و عملکرد الاستیک خوب است، به ویژه برای سازه هایی با بارهای بعدی مناسب است. ظرفیت باربری نوع تحمل فشار بالاتر از نوع اصطکاکی است و اتصال فشرده است.

معایب: سطح اصطکاک درمان می شود، فرآیند نصب کمی پیچیده است و هزینه کمی بالاتر است. تغییر شکل برشی اتصال باربر فشار زیاد است و نباید در سازه هایی که بارهای دینامیکی را تحمل می کنند استفاده شود.

بیشتر بدانید انواع اتصالات در سازه های فولادی

اتصال پرچ

یک اتصال استاتیک غیر قابل جابجایی که از پرچ برای اتصال دو یا چند جزء (معمولاً صفحات یا پروفیل ها) به یکدیگر استفاده می کند که به آن پرچ می گویند. اتصال پرچ دارای ویژگی های تکنولوژی ساده، اتصال قابل اعتماد و نوع غیر قابل جابجایی است.